Βγάζοντας την μάσκα...

Είναι γεγονός. Πολλοί το έχετε περάσει, οπότε απλά "join the club" που λέμε. Αναφέρομαι φυσικά σε εκείνη τη στιγμή που η καρδιά σας βγαίνει από την θέση της, σπάει με ένα δυνατό σφυρί, την τρυπάνε χίλιες πρόκες, ψιλοκόβεται σαν λαχανικό, τρίβεται σαν το τυρί, έπειτα σκουπίζουμε και τελειώσαμε.

Ouch!! That hurt...A lot!

Ναι. Θα πάρει καιρό να ξαναφυτρώσει εκεί μέσα αυτή η μικρή καρδιά , όμως με μεγάλες δυνατότητες και πολλή αγάπη μέσα της. Συσσωρευμένη ίσως; Χαμένη ίσως; Σπαταλημένη στο λάθος άτομο ίσως;
Κανείς δεν γνωρίζει. Εκτός από εκείνον που την έχει χάσει.

Θα χρειαστούν μέρες ατελείωτες. Θα πέσει αρκετό δάκρυ. Θα φύγει πολύ αίμα. Όμως μια μέρα θα ξαναείναι εκεί, έτοιμη για τις μεγάλες συγκινήσεις.



Έτσι γίνεται όμως όταν ζεις μια ψευδαίσθηση. Έτσι γίνεται όταν τελικά το ειδυλλιακό, το παραμυθένιο , μετατρέπεται σε κάτι που δεν υπήρχε, σε κάτι συνηθισμένο, σε κάτι εμμ.. ψεύτικο. Δυστυχώς...

Όχι αυτό που φαίνεται.

Νομίζαμε οτι ήταν άγγελος, από ψηλά. Μήπως τελικά βλέπαμε το τέλειο επειδή θέλαμε να το βλέπουμε;Μήπως τελικά εμείς ήμασταν οι άγγελοι της υπόθεσης, θεωρώντας ολα τα προβλήματα του κόσμου λυμένα, θεωρώντας οτι τίποτα δεν μπορούσε να αντισταθεί σε μία τόσο δυνατή αγάπη; Μήπως τελικά αγαπήσαμε τόσο πολύ με τόσο πάθος που δώσαμε περισσότερο από την ψυχή και το σώμα μας; Μπορεί ναι, μπορεί όχι. Το καλό όταν πληγώνεσαι πάρα πολύ είναι οτι τουλάχιστον δεν έχεις τύψεις για κάποιο λάθος σου ίσως. Από την άλλη όμως , δεν θα προτιμούσες να κάνεις κάποιο λάθος ;




Στο κάτω κάτω, δεν έκανες κάτι κακό. Έκανες αυτό που ήξερες να κάνεις καλύτερα από οτιδήποτε άλλο:  Να αγαπήσεις. Και δεν μιλάμε απλά. Μιλάμε έντονα, δυναμικά, με όλο σου το είναι (αλλά και το ΔΕΝ-είναι.) Λες "μα γιατί..;". Αλλά ξέρετε ποιο είναι το πραγματικά καλό της υπόθεσης;
Πλέον μπορείτε να δείτε , να εξετάσετε πριν πράξετε, να σιγουρευτείτε για το επόμενο σας βήμα.

Η ζωή είναι μικρή για να ζούμε συμβιβαστικά. Απλά ζήσε την στο μέγιστο και να ακούς πάντα την καρδιά σου , αλλά και την λογική. Κάνε χρήση και των 2. Άφησε την λογική σου να σκεφτεί, αλλά την καρδιά σου να πράξει. Με αυτόν τον συνδυασμό δεν θα ξανακάνεις το ίδιο λάθος.

Έχω εσένα να με βοηθήσεις να ανέβω. Και ας είσαι ένας.

Έστω οτι η πορεία στην ζωή μας παρομοιάζεται με ένα βουνό. Εμείς είμαστε οι αναβάτες και τα άτομα που κρατάμε στην ζωή μας μπορούν να είναι και αυτοί αναβάτες-μέλη της ομάδας ορειβασίας μας. Μπορούν να κάνουν 2 πράγματα: Να μας δώσουν το χέρι τους και να ανέβουμε ψηλότερα, αλλά μπορούν να μας τραβήξουν και από το πόδι και να προσπαθήσουν να μας ρίξουν.

Εμείς πολύ απλά δεν έχουμε παρά να βγάλουμε από αυτήν την εικόνα τα άτομα τα οποία θα αποπειραθούν να μας ρίξουν.
Έτσι, θα εξασφαλίσουμε την ευτυχία μας.

Ας αφήσουμε τον χρόνο να δείξει τι άνθρωπος είναι ο καθένας. Με τον χρόνο οι μάσκες πέφτουν από τις καρδιές των ανθρώπων και εμείς τότε κρίνουμε αν αξίζει να μείνουν...!

Μπορεί να κλάψεις, μπορεί να στενοχωρηθείς, μα κάτω δεν θα το βάλεις , και ας περίμενες καιρό για κάτι τέτοιο που ίσως τελικά δεν ήταν και αυτό που περίμενες. Ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό! Ακόμα, σημασία δεν έχει τόσο το να μην πέσεις , όσο το να ξανασηκωθείς!

Εκεί πάνω , κάποιος βλέπει. Και δικαιώνει. Απλά περιμένετε την κατάλληλη στιγμή. Και τότε το ρολόι θα ξαναπάει στο μηδέν. Ο χρόνος θα ξαναρχίσει. Και το παιχνίδι της καρδιάς θα μας χτυπήσει την πόρτα. Και πάμε πάλι από την αρχή.....!