Ιστορία 2 φίλων: ΜΕΡΟΣ Ι

Ήταν απόγευμα. Και οι 2 φίλοι είχαν κανονίσει να βγούνε, να πάρουν λίγο αέρα και να ξεφύγουν από την σκληρή καθημερινότητα. Ο Sam στην ώρα του , για να μην υπερβάλω και πω και πριν από την ώρα του, περίμενε κλασσικά τον Max να φτάσει στο σημείο συνάντησης. Μετά από κανα 20λεπτο , αποφασίζει ο Max να κάνει την εμφάνιση του, με τον κλασσικό τρόπο που τον χαρακτηρίζει: "φωνάζοντας". O Sam καθόταν και τον παρακολουθούσε σκεπτικός καθώς ο Max ούρλιαζε σαν καθυστερημένο στην μέση του δρόμου, φανερά γεμάτος χαρά που θα συναντιόταν με τον φίλο του..!

- SAAAAAAAAAM!!! Τι κάνεις τρελό αγόρι???
- Παρακολουθώ να δω σε πόσους πρέπει να γινόμαστε ρεζίλι κάθε φορά απλά για να συναντιόμαστε...
- Ώχχχου πια , μην γίνεσαι ξενέρωτος! Πόσο καιρό έχεις να βγεις από το σπίτι και να με δεις?Δεν χαίρεσαι? Δεν θες να πετάξεις από την χαρά σου? Δεν θες να μάθουν όλοι πόσο πολύ χαίρεσαι που με βλέπεις?
- Κοίτα, θα προτιμούσα να είμαστε όσο πιο πολύ μπορούμε Low-Profile. Δεν χρειάζεται! Φυσικά και χαίρομαι...
- Αν δεν γίνουμε ρεζίλι τώρα, πότε θα γίνουμε?
- Τι θα κερδίσουμε δηλαδή? Αμα είναι να αρχίζω να φωνάζω κ γω χωρίς λόγο!
- Μπράβο , αυτο εννοώ   :D , είδες που συμφώνησες?
- Δεν είπα κάτι!!! Ο.ο
- Μα τώρα μόλις το πες! Έλεος ρε Sam , αποφάσισε πια!
- Μα το Θεό, ΣΤΑΜΑΤΑ για λίγο!!
- Ηηηηηρέεεεμισε  :P

Ο Sam , απλά κάνει υπομονή καθώς περιμένουν μαζί το τραμ να έρθει να τους μαζέψει. Στην αναμονή ο ένας έλεγε στον άλλον τι έκαναν πριν έρθουν. Ο Sam του έλεγε για κάτι βιβλία που είχε βρει στο διαδίκτυο και οτι σκεφτόταν να τα αγοράσει. Απο την άλλη, ο Max, ξεφεύγοντας εντελώς απο το θέμα, καυχιόνταν για 3 αριθμούς τηλεφώνων που είχε "ψαρέψει" απο κάτι κοπελιές. Ο Sam, περίμενε οτι η συζήτηση δεν θα ήταν συζήτηση οπότε σταμάτησε να μιλάει και άφησε τον Max να μιλάει μόνος του.

Λίγο πριν φτάσει το τραμ, κάτω από τον καυτό καλοκαιρινό ουρανό, 2 τουρίστριες έφτασαν στην ίδια στάση. Οι εποχές ήταν και οι καταλληλότερες για τουρισμό.Οι 2 φίλοι τις είδαν. O Sam αφου τις "τσέκαρε" γύρισε αμέσως το κεφάλι του από την αντίθετη πλευρά και περίμενε να φτάσει η ώρα να φύγουν, δείχνοντας καθαρή αδιαφορία. Ο Max από την άλλη, δεν κρατιόταν και ήθελε να τους μιλήσει. Παρόλαυτα, επειδή είδε τον Sam κάπως σιωπηλό , του μίλησε για αυτές..

- Κοίτα τες , Sam! Δεν είναι χαριτωμένες??? xD
- χαχαχα, από πότε χρησιμοποιείς αυτή τη λέξη εσύ?
- Μα κοίτα τες! Πάω στοίχημα οτι δεν έχουν ιδέα πως να βγάλουν εισιτήρια.
- Καλά καλά. Αμα δεν κρατιέσαι πήγαινε βγάλε τους εισιτήρια.
- ΩΩΩ , αμα πάω θα έρθεις και εσύ?
- Μπα? Τώρα χρειάζεσαι κ μένα? Που πήγε όλη αυτή η αυτοπεποίθηση;
- Βασικά πιστεύω θα χει πλάκα να με παρακολουθείς από πιο κοντά τι θα τους λέω!!! Επειδή ξέρω τι κατινάρα του κερατά είσαι!!
- Με πληγώνεις Max, δεν φαντάζεσαι πόσο. Ντροπή σου να το λές ΕΣΥ αυτό σε ΜΕΝΑ!
- ..... :(
- Αλλα οκ, ας πάμε , τι να σε κάνω, το ξέρω οτι θα μου δημιουργήσεις τύψεις και ψυχολογικά προβλήματα αν δεν πάμε....
- Έτσι !!! :):):):)

Σηκώνονται λοιπόν και οι 2 με μεγάλη χαρά , ο ένας καρφωμένος πάνω στις κοπελιές και ο άλλος καρφωμένος πάνω στο βλέμμα του φίλου του. Δευτερόλεπτα αργότερα , οι κοπελιές βγάζουν εισιτήρια και κάθονται στις θέσεις που υπάρχουν, δίπλα απο το μηχάνημα εισιτηρίων.

"ΤΙ ΚΡΙΜΑΑΑΑΑ" (Κάνει ο Sam στον Max). Ο Sam λοιπόν επιστρέφει πίσω στην θέση του και ο Max χωρίς να έχει καταλάβει καν τι έγινε απλα συνεχίζει προς αυτές. Ο Sam χαμογελώντας παρακολουθεί τις κινήσεις του Max.  Πλησιάζει το μηχάνημα με τα εισιτήρια και προσπαθεί να βγάλει εισιτήρια.
Ο Sam δεν μπορεί να καταλάβει τι έχει πάθει ο φίλος του. Μετά από λίγο, ο Max αρχίζει να κοπανάει το μηχάνημα. Ο Sam μένει άφωνος. Ύστερα απο λίγο ο Max πάει στις τουρίστριες και τις ρωτάει:

- Εμμμ.. Το μηχάνημα μου έφαγε τα εισιτήρια και δεν έχω για να πάρω το τράμ...
- I am sorry? I don't speak Greek.
- Oooooh, I do speak English , όμως !

Ο Sam βάζει τα γέλια από μέσα του.

- So... What did you want?
- Εμμμ να μωρέ, emm i mean.... err the ticket machine stole my money!
- Uh huh. What could we do about it?
- Εμμ maybe i didn't operate it correctly.
- And why are you asking us and not your cute friend over there?
- WHAT?

Ο Sam κάνει πως δεν άκουσε τίποτα , και έκανε οτι έστελνε μήνυμα με το κινητό του..
Και τότε φωνάζει τον Sam o Max:
 - Σήκω πάνω κ έλα εδώ τώρα!!!

Μές την τρελή χαρά ο Sam παρακολουθεί τον Max και τον πλησιάζει.
- Τι θές μωρε;
- Βρε! Αυτή η αριστερή σε είπε cute, το ξέρεις?
- Και εγώ τι θες να κάνω?
- ΜΙΛΑ ΤΗΣ...! Για μια φορά στην ζωή σου κάνε το σωστό!
- Βρε άντε παράτα μας, την όρεξη σου έχουμε νομίζεις...
- Για μένα??? *puppy eyes*
- Ούτε καν...

Απομακρύνεται λοιπόν ο Sam και πάει και κάθεται πίσω μόνος του. Ο Max τότε λέει στην μία που μίλαγε:

- My friend said he liked you too. And he told me to tell you to go sit near him..!

Οι κοπελιές κοιταζόντουσαν , χασκογέλασαν για λίγο και σηκώνεται η μία και πήγε να καθήσει στον Sam δίπλα. Ο Max πήρε ένα σατανικό ύφος και ζήτησε από την άλλη κοπελιά να του βγάλει εισιτήρια.
Η κοπελιά σηκώθηκε και πάτησε κάτι κουμπιά που ούτε καν τα κοίταζε ο Max καθώς είχε εστιάσει αλλού την προσοχή του. Τελικά έπεσαν κάμποσα εισιτήρια από το μηχάνημα και τα μάζεψε ο Max.

Εν το μεταξύ ο Sam προσπαθούσε να αποφύγει όσο μπορούσε την άγνωστη κοπέλα , λέγοντας της οτι του Max , τελικά του άρεσε. Στενοχωρημένη η κοπέλα , συνέχισε να του μιλάει αλλα σε κάποια φάση ερχόταν το τραμ από το βάθος... Ο Max μίλαγε με την άλλη κοπέλα σαν να ήταν γνωστοί χρόνια και ανέβηκε στο τραμ μαζί τους. Έπειτα το τράμ έφυγε για τον προορισμό του. Ο Sam , χαστουκίζοντας το κούτελο του με το χέρι του, παίρνει τηλέφωνο τον Max:

- Έλα βρε βλαμμένο ! (Κάνει ο Max με μία φωνή διαφορετική απ'ότι τον είχε συνηθίσει ο Sam)
- Να σε ρωτήσω κάτι?
- Ναι, και εγώ θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι!
- Τί έκανες πρίν? Γιατί ήσουν στο μηχάνημα?
- Τί εννοείς? Έβγαζα εισιτήρια...!
- Εμμ... Πόσα έβγαλες?
- Δεν θυμάμαι! Πρέπει να ήταν αρκετά! Γύρω στα 7 νομίζω!
- Μάλιστα.... Να σου θυμίσω οτι έχεις πάσο....
- ΕΕΕ τώρα ! Λεπτομέρειες!!! ..... ΤΙ? Έχω πάσο? Σοβαρά? Όντος ρε φίλε! χαχαχα, τι βλάκας που είμαι!! Να σε ρωτήσω εγώ κάτι τώρα?
- Ακούω.
- Πού είσαι? Γιατί δεν σε βλέπω?
- Γιατί είμαι ακόμα στην στάση και περιμένω το τραμ.........................................
  

Μια ιστορία 2 φίλων : Εισαγωγή

Η ιστορία ξεκινάει με 2 φίλους: Τον Sam και τον Max. Ο Sam είναι ο ευαίσθητος τύπος , συχνά χαμηλών τόνων και περισσότερο σοβαρό ύφος απ'ότι ο Max, παρότι προσπαθεί να δείξει στον έξω κόσμο οτι είναι ακριβώς το αντίθετο. Ίσως φοβάται την αντίδραση του κόσμου, ίσως νιώσει οτι δεν τραβήξει αρκετά βλέμματα, ίσως δεν θα τον θυμούνται. Του αρέσει να μαθαίνει νέα πράγματα, να αναλύει τα πάντα, να θέτει στόχους και γενικά του αρέσει να δίνει τα πάντα και να προσπαθεί κάθε φορά να αγγίζει το τέλειο όσο πιο καλά μπορεί.

Στην αντίθετη πλευρά είναι ο Max, ο οποίος δεν πιστεύει σε ρομαντισμούς ή σε πραγματικές αγάπες, πιστεύει στο τώρα και όχι στο αύριο, είναι ρεαλιστής στο φούλ και δεν περιμένει ουρανοκατέβατες ευκαιρίες, μόνο πιστεύει αυτά που βλέπει και όχι αυτά που φαντάζεται. Και φυσικά , μην ξεχάσουμε οτι έχει μια σατανική πλευρά, όμως παιχνιδιάρικη, μέσα του, η οποία του επιτρέπει να μην δίνει έμφαση στο μέλλον, αλλά στο τώρα, του επιτρέπει να κάνει γκάφες γενικά και είναι ο λιγότερο σοβαρός από τους 2 φίλους.

Ο Sam θα μπορούσε κανείς να πει οτι είναι το "τέρας του ρομαντισμού", ευαίσθητος σε βαθμό αηδίας, συγκινείται πάρα πολύ εύκολα με θέματα αγάπης και έρωτα καθώς πιστεύει στην "υπερφυσική" δύναμη συναισθηματισμού που μπορεί να δημιουργηθεί σε ένα ζευγάρι, μόνο και μόνο μέσα από μια απλή ματιά. Απλή, ταυτόχρονα αρκετή για να ηλεκτριστεί όλη η ατμόσφαιρα. φυσικά επηρεασμένος από ταινίες αλλά και από κάτι ιδανικό, κάτι τέλειο , πιστεύει πως το άλλο του μισό σκέφτεται με τον ίδιο τρόπο και βρίσκεται εκεί έξω, το μόνο που περιμένει είναι να το βρει.

Ο Max από την άλλη βλέποντας το πράμα ρεαλιστικά , σκέφτοντας πως δεν υπάρχει η "Κ.τέλεια" όπως θα του την περιέγραφε ο φίλος του ο Sam , ρίχνει μεγάλο βάρος στο κομμάτι της διασκέδασης, σκέφτεται με λιγότερο συναίσθημα, και γενικά θα μπορούσε κανείς να πει οτι αυτόν τον άνθρωπο σπάνια θα τον έβλεπες σκεπτικό, στενοχωρημένο, κατακλυσμένο από σκέψεις, για να μην υπερβάλω και πω ποτέ. Είναι εκείνος από τους 2 φίλους που δεν θα έχανε ποτέ το χαμόγελο του και καμία δυσκολία δεν θα τον έριχνε.



Οι 2 φίλοι έχουν περάσει πολλά μαζί , βρίσκονται στην ηλικία των 20 χρονών και γνωρίζονται από τα σχολικά έτη. Σπουδάζουν και οι δύο και ο ένας συμπληρώνει τον άλλον. Συζητάνε για πολλά θέματα μαζί, και παρότι διαφωνούν στα περισσότερα είναι ακόμα εκεί ο ένας για τον άλλον, μόνο και μόνο για να αλληλοστηριχθούν στις αποφάσεις του καθενός, υπενθυμίζοντας ο ένας στον άλλον έτσι πως: "ό,τι και να κάνεις, όσο λάθος και να πιστεύω πως είσαι, όσο διαφορετική και νά'ναι η γνώμη σου από την δικιά μου, εγώ θα σε στηρίξω".



Κατά την διάρκεια της ιστορίας, θα γνωρίσετε καλύτερα τους 2 φίλους, μέσα από τις πράξεις τους, τις σκέψεις τους, τα πιστεύω τους , και σιγά σιγά θα ταυτιστείτε με κάποιον από αυτούς ή και τους 2, πολλές εκπλήξεις , απίστευτα γεγονότα και διαβολικές συμπτώσεις τους περιμένουν μόλις ξεκινήσει η ιστορία αυτή, μείνετε συντονισμένοι, καθώς , θα αλλάξει η ζωή τους!

Μια δύσκολη περίοδος φεύγει, και έρχεται μια καλή;

Πάει καιρός από την τελευταία ανάρτηση στον τοίχο αυτόν.

Μα ήταν μια απο τις δυσκολότερες περιόδους αυτής της χρονιάς και έπρεπε να ανταπεξέλθω όσο πιο δυνατά μπορούσα !!!

Πάμε τώρα , κατευθείαν στο θέμα μας.

Όπως καταλαβαίνετε υπάρχει ισορροπία σε όλα τα πράγματα στην ζωή μας..! Όσοι θυσίασαν πολλά αυτήν την περίοδο , θα με καταλάβουν. Όσοι την πέρασαν χαλαρά , σαν να ήταν "άλλη μια δύσκολη περίοδος" τοτε θα με καταλάβουν λιγότερο.

Αυτές οι θυσίες, γίνονται για κάποιο λόγο. Γίνονται με σκοπό να πετύχουμε κάτι. Αυτή η δίψα για την επιτυχία και όσο το δυνατό καλύτερο αποτέλεσμα είναι ο καταλύτης που μας οθεί στο να κάνουμε τέτοιες θυσίες, να μην καταλάβουμε πως περνάει η ώρα, να λιώσουμε, να δώσουμε την ψυχή μας την ίδια , όπως και σε μία σχέση άλλωστε. Μα όλη αυτή η δοκιμασία, το τρέξιμο, δεν σας θυμίζει κάτι;
Δεν σας θυμίζει κάποιο παλαιότερο κείμενο , στο οποίο τρέχαμε να ξεφύγουμε από την άβυσσο με οδηγό ένα φως που τρεμοσβήνει, και όλο αυτό επειδή βλέπαμε δυνατό φως στο τέλος του δρόμου;

Κάτι παρόμοιο ισχύει και εδώ. Μόνο που το αποτέλεσμα είναι πιο άμεσο. Και μόλις φτάσουμε στο φως, μπορούμε να κοιτάξουμε τον κόσμο και να τον χαρούμε όσο θέλουμε! Μπορούμε να γελάσουμε όσο πιο δυνατά μπορούμε στην ζωή , σαν να την προκαλούμε "ΦΕΡΕ ΜΑΣ Κ ΑΛΛΑ" , αλλά πάνω απ'όλα , της αποδεικνύουμε οτι μπορέσαμε να αντεπεξέλθουμε , και το έπαθλο μας είναι η ελευθερία.

Αυτό που δεν ξέρουμε είναι αν θα υπάρξει και άλλο "έπαθλο" εκτός από την άρση αυτού του βάρους...
Δεν γνωρίζουμε αν μαζί με την ελευθερία έρχεται πακέτο και ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ...
Ούτε και εγώ γνωρίζω. Κανείς. Έρχεται λοιπόν , εκτός από την απώλεια της "κακιάς" περιόδου, μια "καλή" ;




Τι να πει κανείς, ας αφήσουμε τον χρόνο να κυλήσει , και όποιο και να είναι το αποτέλεσμα εμείς θα είμαστε ο εαυτός μας και θα τα δώσουμε και πάλι όλα , γιατί μπορούμε και γιατί έτσι υπάρχουμε!

Ένα μεγάλο ερωτηματικό λοιπόν δημιουργείται... Ώρα να πάρουμε επιτέλους μία ανάσα , μετά από τόσο καιρό προσήλωσης, αλλά και μια γεύση από αυτό που έρχεται ό,τι και να είναι..!